Przepisy ustawy Prawo oświatowe w art. 98 ust. 1 pkt 19 zobowiązują szkoły do zamieszczenia w statucie regulacji dotyczących rodzajów kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od nałożonej kary. W tej materii ugruntowało się powszechne przekonanie, że nie można ukarać ucznia poprzez nałożenie na niego obowiązku wykonania pracy na rzecz szkoły. O ile przepisy oświatowe nie zmieniły się dotychczas w tym względzie, to nową sytuację stworzyła opublikowana w 2022 r. ustawa z dnia 9 czerwca 2022 r. o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich. Wprowadziła ona bowiem do obrotu prawnego tzw. środek oddziaływania wychowawczego. W myśl przepisy art. 4 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy nieletni wykazuje przejawy demoralizacji lub dopuścił się czynu karalnego na terenie szkoły lub w związku z realizacją obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki, dyrektor tej szkoły może, za zgodą rodziców albo opiekuna nieletniego oraz nieletniego, zastosować, jeżeli jest to wystarczające, środek oddziaływania wychowawczego w postaci pouczenia, ostrzeżenia ustnego albo ostrzeżenia na piśmie, przeproszenia pokrzywdzonego, przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania określonych prac porządkowych na rzecz szkoły. Zastosowanie środka oddziaływania wychowawczego nie wyłącza zastosowania kary określonej w statucie szkoły. Przepisu nie stosuje się w przypadku, gdy nieletni dopuścił się czynu zabronionego wyczerpującego znamiona przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego. Przywołane przepisy stwarzają więc możliwości nałożenia na ucznia, w określonych przez ustawę sytuacjach, środka oddziaływania wychowawczego w postaci wykonania określonych prac porządkowych na rzecz szkoły. Wymagana jest jednak w tym przypadku zgoda rodziców albo opiekuna nieletniego oraz samego nieletniego (ucznia). W sytuacji braku takiej zgody, dyrektor może sięgnąć po przepis art. 4 ust. 1 przywołanej ustawy, który stanowi, że każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, w szczególności dopuszczenie się czynu zabronionego, naruszanie zasad współżycia społecznego, uchylanie się od obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki, używanie alkoholu, środków odurzających, substancji psychotropowych, ich prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych, zwanych dalej „substancją psychoaktywną”, uprawianie nierządu, ma społeczny obowiązek odpowiednio przeciwdziałać temu, a przede wszystkim zawiadomić o tym rodziców lub opiekuna nieletniego, szkołę, sąd rodzinny, Policję lub inny właściwy organ. Zatem uczeń i jego rodzice mogą zdecydować czy skorzystają ze środka oddziaływania wychowawczego (np. wykonania określonych prac porządkowych na rzecz szkoły), czy też narazić się na poinformowanie przez dyrektora szkoły sądu rodzinnego, Policji lub też innego właściwego organu.
W kontekście pracy uczniów na rzecz szkoły warto również zwrócić uwagę na przepis § 22 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach, który stanowi, że udział uczniów w pracach na rzecz szkoły i środowiska może mieć miejsce po zaopatrzeniu ich w odpowiednie do wykonywanych prac urządzenia, sprzęt i środki ochrony indywidualnej oraz po zapewnieniu właściwego nadzoru i bezpiecznych warunków pracy. Nie jest więc zatem tak, by przepisy oświatowe nie przewidywały w ogóle możliwości udziału uczniów w pracach na rzecz szkoły i środowiska. Jest to dopuszczalne również bez związku z przekroczeniem przez ucznia różnego rodzaju norm prawnych i społecznych.
Subskrybuj
Wykup abonament i korzystaj z wiedzy naszych ekspertów